เมื่อวันอาทิตย์ที่ 7 มีนาคม 2564 นายบรรเจิด กลิ่นจันทร์ ผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเพชรบูรณ์ เขต 1 เป็นประธานในพิธีฌาปนกิจคุณแม่รุจี ชัยรัตน์ ซึ่งเป็นมารดาของนางปวีณา ทองทรง โรงเรียนบ้านวังชะนาง ตำบลท้ายดง อำเภอวังโป่ง จังหวัดเพชรบูรณ์ โดยมีผู้มีเกียรติมาร่วมงานเป็นจำนวนมาก อาทิ นายวรโชติ สุคนธ์ขจร ประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดเพชรบูรณ์ นายสุนัด บุญสวน รองผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา นางทองกาญจน์ กลิ่นจันทร์ ภรรยา ผอ.สพป. ผู้บริหารสถานศึกษา ข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา ข้าราชการอื่นๆ ผู้นำชุมชน ทั้งในส่วนของอำเภอวังโป่ง เทศบาล กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน พ่อค้า และประชาชน ตลอดทั้งนักเรียน ผู้ปกครองนักเรียน เป็นต้น

นางอรทัย อินการทุม ผู้อำนวยการโรงเรียนน้ำอ้อมประชาสรรค์ ได้รับมอบหมายจากเจ้าภาพให้เป็นผู้อ่านประวัติผู้วายชนม์ มีข้อความส่วนหนึ่งดังนี้

"ประวัติคุณแม่รุจี ชัยรัตน์ คุณแม่รุจี ชัยรัตน์ เกิดเมื่อปีพุทธศักราช 2483 ณ บ้านสายดยาง อ.ทับคล้อ จ.พิจิตร เป็นบุตรของคุณตาเคน คุณยายเงินรจนาสม มีพี่น้องทั้งสิ้น 6 คน 1) นายเจริญ รจนาสม ยังมีชีวิตอยู่ 2)นางจุไร พัฒโนดม ยังมีชีวิตอยู่ 3)นางเกษม แสงสว่าง เสียชีวิตแล้ว 4)นางสวาท รจนาสม เสียชีวิตแล้ว 5)นายขจร ฟักเลื่อม เสียชีวิตแล้ว 6)คุณแม่รุจี ชัยรัตน์ ผู้วายชนม์

การศึกษา คุณแม่รุจี ชัยรัตน์ จบการศึกษาชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ณ โรงเรียนบุรพรัตน์ อำเภอทับคล้อ จังหวัดพิจิตร ถึงแม้คุณแม่จะจบเพียงชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 แต่คุณแม่ก็มีความรู้อันปราดเปรื่อง ในด้านคณิตศาสตร์และด้านเจ้าบทเจ้ากลอน

ปี พุทธศักราช 2506

คุณแม่รุจี ชัยรัตน์ สมรสกับ คุณพ่อบุญเรียง ชัยรัตน์ มีบุตรธิดาทั้งสิ้น 4 คน ดังนี้ คือ 1)นางปวีณา ทองทรง ข้าราชการครูโรงเรียนบ้านวังชะนาง สมรสกับนายบุญเลิศ ทองทรง ข้าราชการบำนาญ สพป.เพชรบูรณ์ เขต 1 2) นายศิริเดช ชัยรัตน์ 3) นางสาวนุศรา ชัยรัตน์ 4) นายนักรบ ชัยรัตน์

เกียรติประวัติ คุณแม่รุจี ชัยรัตน์ ท่านเป็นหญิงที่อยู่ในยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 เป็นผู้หญิงแกร่ง จริงใจ ฉลาดปราดเปรื่อง มีความจำอันเป็นเลิศ มีความสามารถด้านบทกลอน เมื่อแต่งงานมีครอบครัว มีความมุ่งมั่นในการประกอบอาชีพ ยอมเหน็ดเหนื่อยเพื่อครอบครัวและลูกๆ สองมือของแม่มีเส้นเลือดปูดโปน เพราะตรากตรำทำงานหนัก เหนื่อยแต่ไม่เคยบ่น ไม่เคยย่อท้อ ท่านตั้งปณิธานที่จะส่งลูกลูกเรียนให้สูงที่สุด เพื่อลูกๆจะได้ไม่ลำบาก ท่านสามารถส่งลูกลูกเรียนจนจบปริญญาตรีทุกคน อบรมถนอมเลี้ยงดูลูกให้เป็นคนดี แม้ในช่วงปีพุทธศักราช 2560 คุณพ่อบุญเรียง ชัยรัตน์ ได้จากไปก่อน คุณแม่ก็สามารถครองตนใช้ชีวิตอยู่ได้อย่างมีความสุข

ด้านการเป็นพุทธศาสนิกชน คุณแม่รุจี ชัยรัตน์ท่านเป็นผู้เลื่อมใสศรัทธาในพระพุทธศาสนา คุณแม่ได้เป็นโยมอุปัฏฐากในการทำบุญ ตามวัดต่างๆ อาทิ วัดผดุงราษฎร์ วัดจันทรังษี วัดหลวงปู่อ่ำ วัดทุ่งทอง วัดเนินมะปราง วัดจันทรังษี บ้านสายดงยาง การเป็นเจ้าภาพยกช่อฟ้าอุโบสถ ร่วมสร้างศาลาการเปรียญ กุฏิพระ การทอดกฐิน ผ้าป่าสามัคคี การเป็นเจ้าภาพผูกพัทธสีมาฝั่งลูกนิมิต การตั้งโรงทานต่าง ๆ

นอกจากนี้ท่านได้เล็งเห็นความสำคัญของการศึกษา มอบทุนการศึกษาให้กับโรงเรียนต่างๆ เช่น โรงเรียนวังพลับ โรงเรียนบ้านวังชะนาง เป็นประจำทุกปี

คุณแม่รุจีเป็นผู้ที่มีจิตใจเมตตาต่อสัตว์ สุนัข แมว ถ้าใครเอามาปล่อยหรือได้รับบาดเจ็บคุณแม่จะดูแลรักษาจนหายดีและเลี้ยงดูอย่างดี และในเทศกาลสำคัญ เช่นวันขึ้นปีใหม่คุณแม่จะจัดของใช้ที่จำเป็นมอบให้กับผู้สูงวัยในชุมชนเป็นประจำทุกปี ท่านจึงเป็นที่รักและศรัทธาของทุกคนในชุมชน

วาระสุดท้ายของชีวิต เมื่อวันที่ 20 พฤศจิกายน 2563 คุณแม่เกิดอุบัติเหตุล้ม บุตรสาวได้นำส่งโรงพยาบาลแพทย์พบว่ามีเลือดคลั่งในสมองและแขนขาข้างซ้ายอ่อนแรง แพทย์จึงส่งต่อไปโรงพยาบาลพิจิตร

วันที่ 24 พฤศจิกายน 2563 คุณแม่อาการทรุด จึงเข้ารับการผ่าตัดเจาะเอาเลือดคลั่งออกอยู่ในห้องไอซียูจนถึงวันที่ 6 ธันวาคม 2563 และรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลพิจิตร อีกเป็นเวลา 24 วัน วันที่ 18 ธันวาคม 2563 ได้ย้ายคุณแม่ กลับมารักษาตัวต่อที่โรงพยาบาลวังโป่ง

จนถึงวันที่ 28 ธันวาคม 2563 อาการของคุณมีแต่ทรง กับทรุด จึงพาคุณแม่กลับมารักษาตัวต่อที่บ้าน

ซึ่งอาการของคุณแม่เป็นผู้ป่วยติดเตียงไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ จึงเป็นการรักษาแบบประคับประคอง คุณแม่เมื่อได้กลับมาพักรักษาตัวต่อที่บ้าน ก็มีอาการดีขึ้น หายใจได้เอง แต่พุทธองค์ทรงตรัสว่า เมื่อมีเกิด ย่อมมีแก่ มีเจ็บ และย่อมมีตายจากพลัดพรากกันเป็นธรรมดา เฉกเช่นคุณแม่รุจี ชัยรัตน์ เมื่อวันที่ 1 มีนาคม ที่ผ่านมา คุณแม่ เริ่มมีหายใจเหนื่อยหอบ และในวันที่ 4 มีนาคม 2564 เวลา 19.24 นาที คุณแม่รุจี ชัยรัตน์ ก็ได้จากลูกๆ และญาติมิตรไปอย่างสงบ สิริอายุได้ 81 ปี

การจากไปของคุณแม่รุจี ชัยรัตน์ ในครั้งนี้ ได้นำมาซึ่งความโศกเศร้า เสียใจอาลัยรัก แก่ครอบครัวเป็นอย่างยิ่งฯ"